به بهانه میلاد حضرت ولی عصر (عج)

گلِ یادت بوى عشق مى‏دهد و نورانیت نامت مایه چشم روشنى ماست.

هر وقت از عمق وجودم فریاد یا مهدى(عج) بلند مى‏شود، دلم هواى تو را مى‏کند

و دریاى چشمانم به یاد سیمایت طوفانى مى‏شود و وجودم مالامال از محبت تو . . . .

و چون باران نگاهت بر وجود خشکیده‏ام باریدن مى‏گیرد، در آیینه دلم مى‏توان عشق را به نظاره نشست.

و من هم چنان چشم به راهم، در حالى که در باغ‏ها سرگردانم،

به امید این که نشانه‏اى ببینم که آمدن بهار را مژده دهد، پس از زمستان سخت جهان.

و تو اى خورشید عالم تاب و اى عصاره عصرها!

بتاب که گل‏ها دیگر تاب ماندن ندارند.

امام دست نیافتنی نیست دستهای ما بسته است

امام درغیبت نیست پرده بر چشمهای ماست

و آنچه ما را از دیدن امام محروم میکند

غیبت نیست غفلت ماست!!

اللهم عجل الولیک الفرج