ماه من !ا 

غصه اگر هست ! بگو تا باشد !ا 

معنی خوشبختی ، 

بودن اندوه است ؟!ا 

این همه غصه و غم ، این همه شادی و شور 

چه بخواهی و چه نه ! میوه یک باغند 

همه را با هم و با عشق بچین ؟ا 

ولی از یاد مبر، 

پشت هرکوه بلند ، سبزه زاری است پر از یاد خدا 

و در آن باز کسی می خواند ، 

که خدا هست ، خدا هست 

و چرا غصه ؟ چرا !؟!ا 

آسمان را بنگر ، که هنوز، بعد صدها شب و روز 

مثل آن روز نخست 

گرم وآبی و پر از مهر ، به ما می خندد !ا 

یا زمینی را که، دلش ازسردی شب های خزان 

نه شکست و نه گرفت !ا 

بلکه از عاطفه لبریز شد و 

نفسی از سر امید کشید 

ودر آغاز بهار ، دشتی از یاس سپید 

زیر پاهامان ریخت ، 

تا بگوید که هنوز، پر امنیت احساس خداست !ا 

ماه من غصه چرا !؟!ا 

تو خدا را داری و او 

هر شب و روز ، 

آرزویش ، همه خوشبختی توست !ا 

ماه من ! دل به غم دادن و از یاس سخن ها گفتن 

کارآن هایی نیست ، که خدا را دارند ؟ا 

ماه من ! غم و اندوه ، اگر هم روزی، مثل باران بارید 

یا دل شیشه ای ات ، از لب پنجره عشق ، زمین خورد و شکست، 

با نگاهت به خدا ، چتر شادی وا کن 

وبگو با دل خود ،که خدا هست ، خدا هست !ا 

او همانی است که در تار ترین لحظه شب، راه نورانی امید 

نشانم می داد ؟ا 

 او همانی است که هر لحظه دلش می خواهد ، همه زندگی ام ،   

غرق شادی باشد !!