گفتم: در تیم خودتان چه کاره ای؟

گفت : دروازه بان دلم

گفتم : این هم شد کار؟برو تو خط حمله.

گفت : فکرم از دروازه مطمئن نیست.دلم یک دروازه است.اگر کنترل نکنم می بینی پی در پی گل می خورم .

گفتم : مثلاٌ چه گلی ؟

گفت : گل گناه ، گل هوس ، گل غرور ، گل دوستیهای حساب نشده ، گل غفلت از آینده و آخرت

گفتم : چطور است جمع شویم و با ((تیم ابلیس)) مسابقه بدهیم ؟

گفت : به شرط اینکه خودم دروازه بان باشم.چون می دانم ازچه زاویه ای(توپ گناه)رابه طرف دروازه دلها شوت می کنند.

گفتم : قبول ، ولی از کجا این تجربه ها را کسب کرده ای ؟

گفت : زاویه حمله ابلیس، ((غفلت)) است و ((غرور)). وقتی چراغ یاد خدا خاموش می شود، غرور به دشمن ((گرا)) می دهد.شیطان ، حریف قدری است. نمی
شود آن را دست کم گرفت.

گفتم : پس تو ((خط دفـاع )) را بیشتر دوست داری ؟

گفت : آدم اگر نتواند دفاع خوبی داشته باشد مهاجم خوبی هم نمی شود.

گفتم : دیگر کدام زاویه را باید مراقب بود ؟

گفت : خواهی نخوری ز تیم ابلیس شکست

           باید به دفاع از دل و دیده نشست

           چون شوت شود به سوی دل توپ گناه

            دروازه دل به روی آن باید بست

گفتم : دروازه بانی هم عجب لذتی دارد!

گفت : به شرط آنکه گل نخوری و حمله شیطان را دفع کنی. ((جهـاد با نفس )) به همین جهت بالاترین مبارزه است.